Όλα ξεκίνησαν όταν τον 21ο αι. εμφανίστηκαν οι τέσσερις δεξιότητες, ή όπως είναι γνωστές στα αγγλικά, τα 4 «C» στην Εκπαίδευση:
– Critical Thinking (Κριτική Σκέψη)
– Collaboration (Συνεργατικότητα)
– Communication (Επικοινωνία)
– Creativity (Δημιουργικότητα)
Οι δεξιότητες αυτές είναι οικίες στους περισσότερους από τους εκπαιδευτικούς και τις εφαρμόζουν ήδη στις τάξεις τους.
Ωστόσο, ο Brian S. Miller, εισήγαγε και άλλες 2 πρόσθετες δεξιότητες δημιουργώντας τα 6 «C» της εκπαίδευσης.
Οι προσθήκες αυτές έγιναν έπειτα από συζητήσεις με συναδέλφους του αλλά και από μελέτες από εκπαιδευτικές διάνοιες του σήμερα.
Πριν εμβαθύνουμε, είναι σημαντικό να αναδείξουμε τη σημασία αυτών των νέων εκπαιδευτικών δεξιοτήτων.
Ο βασικός σκοπός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, είναι να προετοιμάσουν τα παιδιά για το επαγγελματικό τους μέλλον.
Ωστόσο, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι ότι το μέλλον των παιδιών σήμερα είναι απρόβλεπτο.
Εργασίες που πιθανόν να μην είχαμε σκεφτεί στο παρελθόν, δημιουργούνται καθημερινά. Οι εργοδότες έχουν ανάγκη, εκτός των άλλων, από άτομα δημιουργικά στην επίλυση προβλημάτων και ευπροσάρμοστα στις εκάστοτε αλλαγές.
Αυτές τις νέες δεξιότητες, τα παιδιά δεν μπορούν να τις αποκτήσουν μέσω διαβάσματος και μόνο.
Για το λόγο αυτό, οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να καλλιεργήσουν νέες δεξιότητες στα παιδιά.
Η κριτική σκέψη, είναι μία διαδικασία όπου κάποιος φιλτράρει τις πληροφορίες που λαμβάνει από διάφορα μέσα, τις αναλύει, τις αμφισβητεί και στη συνέχεια δημιουργεί ο ίδιος μία γνώμη.
Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στους μαθητές να κατανοήσουν τις πληροφορίες που δέχονται καθημερινά και να τις εφαρμόσουν στην καθημερινή τους ζωή.
Η συνεργατικότητα είναι μία ικανότητα αξιοποίησης διαφορετικών προσωπικοτήτων, ταλέντων και γνώσεων με τρόπο που να αποδίδει το καλύτερο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να παρέχει ένα όφελος στην ομάδα.
Χάρη στη συνεργασία, το κοινό αποτέλεσμα έχει μεγαλύτερη αξία από το άθροισμα μεμονωμένων αποτελεσμάτων. Οι καθηγητές μπορούν να ενισχύσουν αυτή τη δεξιότητα με την εισαγωγή ομαδικών παιχνιδιών.
Η επικοινωνία είναι μία δεξιότητα παρουσίασης πληροφοριών με σαφή, περιεκτικό και ουσιαστικό τρόπο.
Επίσης εμπεριέχει τις ικανότητες της σκέψης, ακρόασης και άρθρωσης των πληροφοριών αυτών. Η επικοινωνία έχει σκοπό να πληροφορήσει, να καθοδηγήσει, να παρακινήσει, να πείσει.
Στον 21ο αιώνα ένα άτομο πρέπει να είναι σε θέση να δημιουργεί κάτι νέο ή να προσεγγίζει κάτι που ήδη υφίσταται με ένα καινοτόμο τρόπο, χρησιμοποιώντας γνώσεις που έχει αποκτήσει.
Η δημιουργικότητα δεν είναι εφάμιλλη μόνο της τέχνης, αλλά και διαφόρων λύσεων που μπορεί να δώσει κάποιος σε ένα πρόβλημα υπό πραγματικές συνθήκες.
Αυτή τη δεξιότητα κάποιοι την ονομάζουν πολιτισμό, όπως ο Miller, ενώ ο Michael Fullan, την αποδίδει με τον όρο ιθαγένεια. Αν τα δούμε πιο προσεκτικά, θα παρατηρήσουμε ότι και οι 2 όροι δεν διαφέρουν στην ουσία.
Αυτή η δεξιότητα δείχνει κατά πόσο μπορεί ένα άτομο να έχει επαφή με ό,τι το περιβάλλει, τόσο όσο αναφορά στον πολιτισμό όσο και στην κοινότητα που μεγάλωσε το άτομο αυτό.
Σύμφωνα με τον Miller, η κατανόηση του πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη σύνδεση στον κόσμο με τη τεχνολογία, είναι μία απαραίτητη δεξιότητα που πρέπει οι εκπαιδευτές να διδάξουν στα παιδιά.
Αυτή περιλαμβάνει τη δέσμευση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να βοηθήσουν τα παιδιά να γίνουν υπεύθυνοι, δοτικοί πολίτες, που συμβάλλουν ενεργά και ουσιαστικά στην κοινωνία.
Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να εμπνεύσει τους μαθητές του ώστε να αρχίσουν να αναπτύσσουν όλες τις παραπάνω δεξιότητες;
Αν είστε εκπαιδευτικός, μπορείτε να δοκιμάσετε τις παρακάτω μεθόδους και να δείτε ποια λειτουργεί καλύτερα σε εσάς και την ομάδα σας.
Η αλλαγή των παραδοσιακών τρόπων διδασκαλίας μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά η ικανοποίηση που θα γευτείτε, βλέποντας τους μαθητές σας να μεταμορφώνονται σε μελετητές, είναι αρκετή για να το προσπαθήσετε.
Σύμφωνα με το Buck Institute for Education, η εκμάθηση μέσω ενός project είναι μία μέθοδος διδασκαλίας κατά την οποία οι μαθητές αποκτούν γνώσεις και δεξιότητες δουλεύοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω σε ένα πρόβλημα/πρόκληση, το διερευνούν και προτείνουν μία ενδιαφέρουσα πρόταση/λύση.
Στο project, οι μαθητές ασχολούνται με ένα ουσιαστικό πρόβλημα από την πραγματική ζωή, για μία ορισμένη χρονική περίοδο. Οι μαθητές καλούνται να βρουν μία λύση σε αυτό μέσω μίας διαδικασίας υποβολής ερωτήσεων, έρευνας, ανάλυσης, εφαρμογής πληροφοριών και αξιοποίησης των δημιουργικών τους δεξιοτήτων.
Συνήθως, η διαδικασία περιλαμβάνει τη λήψη αποφάσεων, την εργασία σε ομάδες και την εύρεση της καλύτερης τελικής λύσης μέσω αναθεωρήσεων.
Προχωρώντας τη διαδικασία, οι μαθητές αναπτύσσουν δεξιότητες που περιλαμβάνουν: επίλυση προβλημάτων, συνεργατικότητα, κριτική σκέψη και δημιουργικότητα.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο στόχος της εκμάθησης μέσω ενός project, δεν είναι η επίλυση του προβλήματος, αλλά η απόκτηση όλων των προαναφερθέντων δεξιοτήτων, καθ’ όλη τη διαδικασία του project.
Αυτή η μέθοδος διδασκαλίας αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της τάξης, όπου ο εκπαιδευτικός δίνει στους μαθητές του την ευκαιρία να εξερευνήσουν τα πράγματα με τα οποία είναι παθιασμένοι.
Αυτή η μέθοδος έχει τις ρίζες της, από την πρακτική άσκηση των μηχανικών της Google. Εκεί, η εταιρεία δίνει στους μηχανικούς την ευκαιρία να εργαστούν το 20% του χρόνου τους, σε ένα έργο που θέλουν. Η ιδέα είναι απλή: δώστε στους ανθρώπους την ελευθερία να κάνουν αυτό που θέλουν και η παραγωγικότητά τους θα αυξηθεί.
Δεδομένου ότι λειτούργησε αρκετά καλά στη Google, γιατί να μην το δοκιμάσουν και οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους;
Το κρίσιμο σημείο στην «Ώρα της μεγαλοφυίας» ή Genius Hour στα αγγλικά, είναι ο καθορισμός μίας λεπτής γραμμής που αφορά στη βοήθεια των δασκάλων προς τους μαθητές.
Είναι καλό να αφήσετε τους μαθητές να επικεντρωθούν στο πρόβλημα και να εξερευνήσουν το θέμα μόνοι τους. Σίγουρα είναι λογικό να τους καθοδηγήσει κάποιος εκπαιδευτικός στην αρχή, αλλά από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να τους αφήσει να λειτουργούν με το δικό τους ρυθμό και στιλ.
Σύμφωνα με το Teach Thought, υπάρχουν 6 Αρχές για την «Ώρα της μεγαλοφυίας».
1. Η αίσθηση του σκοπού: Αυτή αναφέρεται στο σκοπό που βρίσκουν οι μαθητές στο θέμα που επιλέγουν.
2. Η σχεδίαση: Οι μαθητές σχεδιάζουν τη δική τους μεθοδολογία μάθησης.
3. Η Έρευνα και η Πλοήγηση: Μέσω αυτών, οι μαθητές κατανοούν τις ιδέες που είναι σημαντικές για τους ίδιους.
4. Η δημιουργία: Όλη αυτή η διαδικασία αφορά στη δημιουργία και δεν αποτελεί μόνο διαδικασία μάθησης.
5. Η κοινωνικοποίηση: Η σύνδεση που αναπτύσσεται μεταξύ μαθητών – εκπαιδευτικών αλλά και μαθητών μεταξύ τους, έτσι ώστε να εκτελέσουν με επιτυχία αυτό που θέλουν να καταφέρουν.
6. 80/20: Αυτή η αρχή αναφέρεται σε ένα χρονοδιάγραμμα μέσα σ’ ένα πρόγραμμα σπουδών, όπου 80% είναι η παραδοσιακή μάθηση και 20% η Genius Hour. Αν και δεν είναι απαραίτητο να τηρήσετε το 80/20 επακριβώς, είναι καλό να θέσετε ένα χρονικό πλαίσιο που οι μαθητές θα μπορούν να εξερευνήσουν τα πραγματικά τους ενδιαφέροντα.
Στο πρότυπο κέντρο ξένων γλωσσών και σχολικής μελέτης Μαρία Διαβάτη, πιστεύουμε στις καινοτόμες μαθησιακές προσεγγίσεις (όπως το Deeper Learning) και σε συνδυασμό με σύγχρονες τεχνολογίες όπως τη Virtual & Augmented Reality, βοηθάμε τους μαθητές μας να ανακαλύψουν και αξιοποιήσουν στο έπακρο τα ταλέντα τους.
Αν θέλετε να δείτε από κοντά τις εγκαταστάσεις μας, να γνωρίσετε τους καθηγητές μας και να ανακαλύψετε πως μπορούμε να συμβάλλουμε ώστε να εκπληρώσετε τα όνειρα τα δικά σας και των παιδιών σας, επικοινωνήστε μαζί μας.
Σας περιμένουμε!